Edutech Research Arşiv

Okullar, çocukların sadece kültürel gelişiminde değil hayatı tanımalarında ve yaşamlarını devam ettirebilmelerinde gerekli olan becerileri edinmelerinde önemli rol oynar. Okulların bu görevi yerine getirmesi için öncelikle öğrencilerin bilgiyi öğrenmeye istekli olması bunun için de okulu sevmesi ve okulda mutlu hissetmeleri gerekir. Okulunda mutlu olan öğrenci okulu sever ve öğrenmeye açık olur. Bu sebeple okulların mutluluk veren bir yer olması, eğitim ve öğrenciler tarafından önemlidir. Bu noktadan hareketle çalışmanın amacı, ilkokul öğrencilerinin okulda mutluluğu üzerine yapılan çalışmaların sistematik derleme yöntemiyle incelenmesidir. Çalışmada 2009-2022 yılları arasında yayınlanmış 20 makale ve 2 tez incelenmiştir. Araştırmaların; yayın yılı, yayın türü, amaç, yöntem/desen, örneklem düzeyi, örneklem büyüklüğü, veri toplama araçları, veri analiz yöntemi, sonuç ve öneri temalarına uygun olarak incelenmiştir. İncelemelere göre, araştırmaların 2020 yılında yoğunlaştığı, yayın türü, amaç, desen, veri toplama araçları konusunda benzer süreçlere sahip olduğu görülmüştür. Bulgular, ilkokulda öğrenci mutluluğunun genel olarak yüksek seviyede olduğunu göstermiştir. Elde edilen sonuçlara göre velilere, öğretmenlere, araştırmacılara, okul yöneticilerine, ebeveynlere ve eğitim politikası geliştiricilerine önerilerde bulunulmuştur.

Bu araştırmanın amacı özel yetenekli bir öğrencinin kaynaştırma uygulamalarının yer aldığı matematik sınıfındaki değerleri hizalama stratejilerini belirlemektedir. Değerleri hizalama, matematik öğretimi uygulamaları süresince sınıfta ortaya çıkan ve uygulamaya yansıyan değerler arasında önceliklerine göre bir sıralama yapma sürecidir. Bütüncül tek durum deseninde tasarlanan araştırmanın katılımcısı kaynaştırma uygulamalarının yer aldığı bir okulda eğitimini sürdüren bir özel yetenekli öğrencidir. Amaçlı örnekleme metoduyla gönüllülük esasına göre belirlenen katılımcı 7. sınıf öğrencisidir. Bilim ve Sanat Merkezi’nde destek uygulamalara devam etmektedir ve iki yıldır aynı kaynaştırma uygulamalarının yer aldığı sınıfta matematik öğretmeniyle eğitimine devam etmektedir. Veriler sınıf video kayıtları ve video analizine dayalı görüşmeler yoluyla toplanmıştır ve içerik analizi metoduyla analiz edilmiştir. Video analizlerinde katılımcının ön planda tutularak öğretmen ve öğrencilerin uyum ve çatışma süreçleri kritik durumlar olarak belirlenmiş ve katılımcıya kararlarının gerekçeleri sorulmuştur. Böylece, değerleri hizalama stratejilerine dair göstergeler elde edilmiştir. Değerleri hizalama stratejileri olarak kabullenme, manipüle olma, kendine odaklanma ve akran desteği tespit edilmiştir. Kabullenme ve manipüle olma özel yetenekli öğrencinin öğretmen değerlerine odaklandığı stratejiler, kendine odaklanma bireysel değerlerine odaklandığı strateji ve akran desteği ise özel yetenekli tanısı olmayan akranlarının değerlerine odaklandığı strateji olarak elde edilmiştir. Özel yetenekli öğrencinin özel yetenek tanısı almayan akranlarının da değerleri hizalama stratejilerinin belirlenmesiyle kaynaştırma uygulamalarının değerler merkezinde şekillendirilmesi için ipuçları elde edilebilir. Öğretmen değerlerini doğrudan kabul etme veya bireysel değerlerine odaklanma gibi iki uçta yer alan değerleri hizalama stratejilerin uygulamaya yansımasındaki öğrenci kriterleri araştırılabilir. Böylece, öğrenme sürecinin şekillendirilmesine dair karar verme süreçlerinin yapılandırılması mümkün olacaktır. 

Bu araştırmanın amacı, 2018 coğrafya dersi öğretim programındaki ünitelerde insan, doğa, çevre ve mekân anahtar kavramlarının geçtiği kazanımların Bloom taksonomisinin hangi bilişsel seviyelerinde yer aldığını ortaya koymaktır. Ayrıca aynı kavramlarla ilgili olan kazanımlardaki ad öğelerinin ontolojik kategorilere göre sınıflandırmasını yapmaktır. Bu araştırmada, nitel araştırma desenlerinden doküman incelemesi kullanılmıştır. Araştırma verileri, 2018 Coğrafya Dersi Öğretim Programından elde edilmiştir. 2018 coğrafya dersi öğretim programının 9. 10. 11. ve 12. sınıf düzeylerindeki ünitelerde yer alan toplam 130 kazanım incelenmiştir. Bu kazanımlar içerisinde insan, doğa, çevre ve mekân kavramlarıyla ilişkili 36 kazanım tespit edilmiştir. Bu 36 kazanım Bloom taksonomisine göre incelenmiş ve sınıflandırılmıştır. Ayrıca kazanımlarda geçen ad öğeleri tespit edilmiş ve bu kavramsal ifadelerin ontolojik kategorilere göre sınıflandırmaları yapılmıştır. Coğrafya dersi öğretim programında geçen insan, doğa, çevre ve mekân anahtar kavramlarının bilişsel alanda hedeflenen sınıflandırmaya göre bilgi, kavrama, analiz, sentez ve değerlendirme gibi farklı bilişsel alan basamaklarında yer aldığı görülmektedir. Ayrıca coğrafya dersi öğretim programında ilgili anahtar kavramların ontolojik değerlendirmesi yapıldığında ad ögelerinin çoğunlukla süreç ontolojik kategorisinde ve alt kategorilerinde yoğunlaştığı dikkat çekmektedir. Ortaya çıkan bu sonuç coğrafya biliminin özelliğini yansıtması bakımından oldukça önemlidir.

Osmanlı genel eğitimini şekillendiren önemli bir belge olan 1869 tarihli Maarif-i Umumiye Nizamnamesi’nde öğretmen yetiştiren bir kurum olarak Darülmualliminle ilgili bazı kararlar alınmıştı. Fakat tüm çabalara rağmen tasarlanan öğretmen yetiştirme sistemi kurulamayınca Maarif Nezareti 1891 yılında güncel ihtiyaçları da dikkate alarak bir nizamname layihası hazırlamıştır. Hükümet tarafından bazı değişikliklerle kabul edilen nizamname, 29 Ekim 1891 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Nizamnamede, Darülmuallimin iki sene eğitim verilecek, ibtidai, rüştiye ve aliye şubelerinden oluşan bir eğitim kurumu olarak tanımlanmıştı. Her bir şubenin giriş şartları, öğrenci sayısı ve ders programları belirlenmişti. Darülmuallimin öğrencilerine bulundukları şubeye göre burs verilecek, her sene ders kitapları parasız dağıtılacaktı. Okul mezunlarına atamalarda öncelik verilecek, öğretmenlik görevini kabul etmeyenlere ise bazı yaptırımlar uygulanacaktı. Nizamnamede ayrıca öğretmenliğe atanacaklar için Maarif bünyesinde bir terfi sistemi de kurulmuştu. 1891 tarihli bu nizamname yayınlandığı şekliyle kalmamış, zaman içinde üzerinde bazı değişiklikler de yapılmıştır. Bu değişiklikleri H. 1316, H. 1317 ve H. 1318 Maarif Nezareti Salnamalerinden takip etmek mümkündür. Bu değişiklikler özellikle Darülmualliminin kayıt, kabul ve mezuniyet şartları, barındıracağı laboratuvar ve diğer uygulama birimleri ile eğitim araç gereçleri etrafında toplanmaktadır. Ancak Nizamnamede asıl önemli değişikliklerin ders programlarında yapıldığı görülmektedir. Buna göre programlarda hem haftalık ders saatleri artırılmış hem de yeni dersler müfredata eklenmiştir. Özellikle Aliye şubesinde eğitim süresi üç yıla çıkarıldığından ders programı tamamen yeniden değiştirilmiştir.

Bu araştırmanın amacı, ilkokul öğretmenlerinin performanslarını değerlendirmenin ne amaçla yapılması gerektiğine açıklık getirmektir.  Araştırma nitel araştırma yönteminin çoklu durumu deseni ile gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada durumlar olarak öğretmenlerin performanslarının değerlendirilmesinin amaç, hedef ve karakteri ele alınmaktadır. İlkokullarda öğretmen performansının değerlendirmesinin nasıl bir yapıya sahip olması, amacı, hedefleri ve karakteri nasıl olması gerektiği konusunda katılımcıların görüşleri alınmıştır. Gerçekleştirilen çoklu durum çalışmasında maksimum çeşitlilik yöntemi ile belirlenen 25 katılımcı örneklemi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacı ile Öğretmen Performans Değerlendirme Modeli Görüşme Formu geliştirilmiştir. Analiz çalışmalarına görüşme sonucunda elde edilen kayıtların transkripsiyonu ile başlanılmıştır. Bu transkripsiyon 44287 kelimelik veri setinden oluşturulmuştur. Görüşme yöntemi ile elde edilen verilerin çözümlenmesinde hem betimsel hem de içerik analizi yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmen performans değerlendirmenin amacı formatif (biçimlendirici) ve summatif (değer biçici) değerlendirme şeklinde olmalıdır. Formatif değerlendirme sekiz alt kategoriye ayrılmıştır. Summatif değerlendirme ise dört alt kategoride toplanmıştır. Araştırmada ortaya çıkan, öğretmenlerin performans değerlendirmeye yönelik olumsuz algılarını azaltmaya yönelik politikalar ve yaklaşımlar uygulanabilir.

Bu çalışmanın amacı; Üniversite öğrencilerinde yaşam doyumu ile boş zamanın anlamı ilişkisi incelenerek; rekreasyonel faaliyetlere yönelik üniversite öğrencilerinin görüşleri araştırılarak hangi sebeplerden dolayı bu faaliyetlere yöneldikleri ve yaşam doyumu ile ilişkisinin incelenmesidir. Çalışma üniversite öğrencilerinin yaşam doyumunda önemli bir etken olan rekreasyonun önemini yansıtması ve üniversite yönetimlerine bu doğrultuda çalışma haritası belirleyebilecek olması sebebiyle önem taşımaktadır.  Bu amaç doğrultusunda Necmettin Erbakan Üniversitesinde öğrenim gören toplam 406 bireye boş zaman katılım ve tatminine yönelik sorulardan oluşan anket uygulaması yapılmıştır. Katılımcıların boş zamanlarına vermiş oldukları anlam düzeyini belirlemek için Esteve ve diğerleri (1999) tarafından geliştirilen Gürbüz ve diğerleri (2007) tarafından Türkçe geçerlilik ve güvenirliliği yapılan “Boş Zaman Anlamı” ölçeği, yaşam doyumu düzeyinin belirlenmesi için ise Diener ve diğerleri (1985) tarafından geliştirilen, Yetim (1993) tarafından Türkçeye uyarlanan ‘Yaşam Doyum Ölçeği’ kullanılmıştır.  Veriler SPSS 23.0 programı ile analiz edilmiştir. Verilerin normal dağılım gösterip sgöstermediğine yönelik gerçekleştirilen Çarpıklık ve Basıklık test sonuçlarına göre verilerin normal dağılım gösterdiği tespit edilmiştir. Verilerin normal dağılım gösterdiği saptandıktan sonra, 2 seçenekli bağımsız değişkenler için bağımsız örneklemler t-testi, ikiden fazla seçeneğe sahip değişkenler için ise tek yönlü varyans analizi (Anova) gerçekleştirilmiştir. İlgili ölçekler arasındaki ilişkiyi tespit etmeye yönelik olarak ise “Pearson Korelasyon” analizi gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak Yaşam doyumu ile Boş zamanın anlamı ilişkisinin incelendiği bu araştırmada örneklem grubunu oluşturan Necmettin Erbakan Üniversitesi öğrencilerinin rekreasyonel faaliyetlerin anlamı ile yaşam doyumu ilişkisine yönelik; cinsiyet, yaş ve gelir düzeyi değişkenine göre anlamlı farklılıklar, fakülte ve öğretim türü değişkenine göre anlamlı bir farklılık olmadığını ortaya koymuştur.

This study investigates the effects of drama activities on developing young learners' pronunciation skills in English language teaching. The use of drama techniques such as exploration, role-play, improvisation, and written performances to improve young learners' pronunciation is examined. The research was conducted using a mixed-method approach utilizing quantitative and qualitative data collection methods. The study involved 30 young students, one control group, and one experimental group, each consisting of 15 students between the ages of 14 and 15 in the 8th grade studying in the same middle school in Konya. The groups learned the same target topic. The experimental group used a series of drama activities as part of the English curriculum, while the control group used the regular teaching method without drama activities. Data were collected through pre-and post-tests, classroom observations, and student's personal diaries. The information was obtained by recording students' reading-aloud tasks as pretest and posttest pronunciation analysis. The study emphasized the role of drama in creating an engaging and interactive learning environment for young learners. This result demonstrated the value of social interaction, creative problem-solving, and innovative technology-based approaches in drama-based activities. The results of this study are expected to demonstrate the fact that young learners' pronunciation skills can be improved through drama-based language instruction and raise awareness of the potential advantages of using drama activities in English language teaching, especially in the area of pronunciation.

Dünya da eğitimin ve öğretimin süre gelen yenilikler ile gelişmekte olduğu bilinmektedir. Bu gelişmelere uyumu sadece sınıftaki eğitim ile gerçekleştiremeyiz. O yüzden sınıftan çıkmalıyız. Bunu da en iyi okul dışı öğrenme ortamlarında gerçekleştirmekten geçtiğini söyleyebiliriz. Lakin okul dışı öğrenmeyi gerçekleştirecek başlıca faktör öğretmenlerdir. Öğretmenlerimizin okul dışı öğrenmeyi ne kadar bildiğini ve ne kadar planlayabildiğini görmek için hem okul dışı öğrenme için bir ölçek hem de bu konu üzerine düşüncelerine ulaşmak amaçlanmıştır. Bu amaç ile çalışma grubumuz 2021-2022 eğitim-öğretim yılında Akdeniz Üniversitesi Eğitim Fakültesinde öğrenim gören 49 4.sınıf Fen Bilimleri Öğretmen adaylarından oluşmaktadır. Çalışmanın daha derinlemesine araştırılması için karma yöntem kullanılmıştır. Öncelikle Bolat ve Köroğlu, (2020) tarafından geliştirilen ‘Okul Dışı Öğrenmeyi Düzenleme Ölçeği’ öğretmen adaylarına uygulanmıştır. Bu ölçek Fen Bilimleri öğretmen adaylarının müfredatında bulunan okul dışı öğrenme ortamları dersi öncesinde ve dersin müfredatının bitimi sonrasında aynı Fen Bilimleri öğretmen adaylarına uygulanmıştır. Dersin öğretmen adayları üzerinde etkisine bakılmıştır. Aynı zamanda okul dışı öğrenme ortamları hakkındaki bilgilerini daha detaylı ulaşmak için Fen Bilimleri öğretmen adaylarına yarı yapılandırılmış görüşme formu da uygulanmıştır. Görüşme formunda özellikle okul dışı öğrenme ortamları dersinde öğrendikleri bilgilerin ne kadar geliştiğini ve bilgilerinin kalıcılığını test etmek amaç ile sorulara yer verilmiştir. Araştırmanın sonucunda Fen Bilimleri öğretmen adaylarının okul dışı öğrenme ortamları dersi sonrası okul dışı öğrenme ortamları hakkında bilgilerinin ve planlamasını anlamlı bir şekilde geliştirdiği ve bu durumun Fen Bilimleri öğretmen adaylarının çalışmaya başladıktan sonra öğrencilerine okul dışı öğrenme gerçekleştirirken daha etkin olacağı düşünülmektedir.